8.5.12

#111

Χαμογέλα, λες.
Χάμω γελώ και γίνονται τα πόδια μου μούσκεμα,
οι ανύπαρκτες στιγμές που θα μπορούσαμε να μοιραστούμε,
η ανύπαρκτη ζωή που μοιραζόμαστε,
η ανύπαρκτη ζωή που ζούμε.


 
 
 
*www.poemspanizontas.blogspot.com

4 σχόλια:

  1. Δε μπορείς να μοιραστείς κάτι ανύπαρκτο... Εδώ δυσκολεύεσαι ως άνθρωπος πολλές φορές και για το υπαρκτό..
    Ναι,Μπορείς να ζήσεις (σ)την ανυπαρξία , αλλά όχι να τη μοιραστείς,όχι αν δεν την /υλοποιήσεις/

    Anyway, ή και όχι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γοητευτικό ταξίδι κενού με την ανάμνηση μιας χαοτικής σιγουριάς… Πόσες σωστές επιλογές έχεις κάνει για να μπορείς να το υλοποιήσεις……

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πως ορίζω το σωστό; Μμμμ… δε το ορίζω. Ορίζεται ανά περίπτωση μόνο. Το σωστό και το λάθος, το ορίζω εκ του αποτελέσματος. Υποκειμενικές έννοιες το λάθος και το σωστό, γι αυτό βρήκα αυτό το «κόλπο» για να αυτοορίζομαι και να αυτοπροσδιορίζομαι. Αλλά αυτό είναι μια προσωπική υπόθεση και μια προσωπική άποψη που μπορεί να είναι ολωσδιόλου λάθος…….

    Εσύ; Έχεις βρει κανένα «κόλπο»;

    Καλημέρα…

    ΑπάντησηΔιαγραφή